Collega Monique over haar periode als Vexpan-voorzitter

Voorzitter worden van de Vexpan gaat natuurlijk niet vanzelf. Hoe ben je ooit met Vexpan in aanraking gekomen? “Ik was hoofd parkeerzaken bij de gemeente Haarlem en in die hoedanigheid bezocht ik het EPA congres in Londen. Daar raakte ik aan de praat over het aankomende jubileum van Vexpan, in 2006. Ik zei: als er een feestje georganiseerd moet worden, kun je me altijd bellen. En dat hebben ze gedaan. Ik ben met een projectteam het jubileum gaan organiseren, dat vond plaats in Antwerpen, in Hangar 12 aan de kade. Dat is dusdanig goed bevallen, dat ze me gevraagd hebben voor het bestuur.”

‘Als er een feestje georganiseerd moet worden,
kun je me altijd bellen.’

Behoefte aan nieuwe impuls

Vijf jaar lang organiseerde Monique allerlei events, congressen en ook het tweede jubileum in 2011 dat plaatsvond in kasteel Hooge Vuursche. Na het tweede jubileum werd het tijd voor het ‘serieuzere’ werk. Vexpan was op zoek naar een nieuwe voorzitter. Hoe is dat traject verlopen? “Ik werd op een dag uitgenodigd door Annemarie Philipse en Bart Monster om een rondje mee te gaan varen op de boot van Bart. Toen we goed en wel de haven uit waren, begreep ik waarom ik uitgenodigd was: ze wilden weten of ik interesse had in het voorzitterschap. We hadden daar eerder al eens over gesproken, maar nooit echt werk van gemaakt. Er was behoefte aan een nieuwe impuls, ik draaide al een tijdje mee en ik zou daarnaast als jonge vrouw de boel een beetje kunnen opschudden. Ik heb er echt wel even over moeten nadenken, maar ik had ook wel allerlei ideeën en zag kansen en mogelijkheden om een professionaliseringsslag te realiseren.”

Professionaliseren, kennisdelen en netwerken

Vertel eens over die ideeën? “Ik vond de club nogal naar binnen gericht, dat moest veranderen. En ik wilde meer focus op twee kernwaarden: kennisdeling en netwerken. Het congres bestond al en de lunchbijeenkomsten ook, maar we hebben diverse nieuwe initiatieven ontplooid. Een voorbeeld is de  innovatietour waarbij we een lid van Vexpan bezoeken en ons laten bijpraten over hun innovatie. Zo’n dag wordt altijd afgesloten met een gezellige borrel. We hebben de commissie gemeenten nieuw leven ingeblazen, die bestaat nu uit 15 gemeenteleden die actief bezig zijn met collectieve parkeervraagstukken voor gemeenten. De themadag gemeente is daar bijvoorbeeld uit voortgekomen, dat zijn bijzonder succesvolle dagen. We hebben ook de branchegroep exploitanten opgericht – zij dragen vanuit hun specifieke expertise bij aan die kennisontwikkeling en het netwerken.

EPA in Rotterdam

Maar Monique’s ambities reikten verder; ze wilde graag het EPA-congres naar Nederland halen en dat is haar gelukt. “We hebben het heel projectmatig aangepakt. Dat moest ook wel, want als Vexpan konden we het qua bemensing en financieel niet dragen. We hebben de city marketing van die vier steden (Rotterdam, Den Haag, Maastricht en Amsterdam, red.) benaderd en congresorganisatiebureaus gevraagd een offerte uit te brengen om ons te begeleiden om dat event op te zetten. Ik ben in die tijd naar een congres geweest over het organiseren van congressen; ik wist niet eens dat het bestond! Maar het was wel heel nuttig. Uiteindelijk heeft Rotterdam gewonnen op bereikbaarheid, alles lag binnen een straal van 800 meter. De congreslocatie, het station, hotels, grote parkeergarages en vanuit de trein kon je zo oversteken. Als je er eenmaal was, had je eigenlijk geen auto of ander vervoer meer nodig. Er waren verschillende landen in de race voor het EPA-congres en toen kregen wij van de jury te horen dat de keuze op ons was gevallen. Dat werd in 2015 tijdens het EPA-congres in Berlijn bekend gemaakt. Dan denk je: we hebben twee jaar om iets moois te organiseren. Nou, dat is zo voorbij. Ik ben de afgelopen jaren als bezoeker, als vertegenwoordiger van Nederland op die congressen geweest. En nu zat ik aan de andere kant van de tafel. Het was een bijzonder leuke ervaring, met de nodige stressmomenten”, lacht Monique.

‘Het was een bijzonder leuke ervaring,
met de nodige stressmomenten.’

Andere opzet Parkeervak

Een ander event dat Monique graag wilde veranderen, was de Parkeervak. “Ja, de Parkeervak stond ook op m’n verlanglijstje. Ik wilde een andere, minder traditionele opzet. Dat is gelukt en dat was ook een succes, maar aan het aantal bezoekers moet nog gewerkt worden. Dat blijft toch moeilijk, dat zie je in andere branches ook. De parkeerwereld is relatief klein. In kwantiteit ga je het niet halen, het zullen nooit grote aantallen worden. Maar in de kwaliteit wel, je moet in de beleving iets doen. We hadden een foodplein en een plein waar je kon rijden en fietsen. Op het foodplein was reuring genoeg, maar op het andere plein was het op sommige momenten leeg. Dat doet natuurlijk iets met de beleving. Een leermomentje, maar ik ben blij dat we de omslag hebben gemaakt.”

Trots op Vexpan als autoriteit

We kunnen gerust stellen dat er mooie resultaten zijn bereikt. Waar is Monique het meest trots op? “Dat je van mensen hoort dat er meer dynamiek is gekomen, we zijn veel opener. We worden nu gezien als autoriteit. Als mensen vragen hebben over parkeervraagstukken die breder zijn dan hun eigen wereld, dat ze dan naar Vexpan kijken. De kunst is om dat te behouden. Bij elke nieuwjaarsreceptie kwam dat wel in mijn verhaal voor: we moeten met de blik naar buiten, professionaliseren, werken aan kennisopbouw en aan kennisdeling. Er werd wel eens gezegd: kun je niet aansluiten bij een andere netwerkclub? Ik heb altijd opengestaan voor samenwerken, maar wel op eigen kracht. Door die overtuiging, dat we samenwerken daar waar het meerwaarde biedt, staan we nu staan waar we staan.

Tweede termijn om te consolideren

Had je vooraf gedacht dat je twee termijnen lang de voorzitter van Vexpan zou zijn? “Nee, niet echt. Maar het ging allemaal heel snel, mijn eerste termijn was volbracht en ik werd voor de tweede herkozen. Je moet ook de gelegenheid krijgen om te consolideren. In mijn eerste termijn was ik op weg met alles wat ik op touw wilde zetten, in mijn tweede termijn kon alles een beetje landen, kreeg het vaste grond. Maar nu moet ik stoppen. Het moment is goed, maar het voelt een beetje dubbel. Er is nog zoveel te doen, maar je moet dat overdragen aan de opvolger. Ik kan het loslaten. Het zal nog wel even na-ijlen.”

Erelidmaatschap

Je blijft voor altijd verbonden aan Vexpan. Je werd bij je aftreden benoemd tot erelid. “Ja, dat erelidmaatschap is een enorm leuke beloning en blijk van waardering.” Wat houdt het erelidmaatschap eigenlijk in? “Het is de totale waardering voor de inzet van de afgelopen periode. En dat ik iets extra’s heb betekend in de ontwikkeling van Vexpan en de parkeerwereld. Ik denk dat ik Vexpan in de schijnwerpers heb gezet en dat merken mensen. We zijn veel meer to the point, er is meer dynamiek en we zijn vindbaar in de media. Ik ben best een ‘stuitertypje’, terwijl anderen zeggen: niemand is zo zakelijk als jij, je gaat waar je voor staat. Maar mensen voelen mijn enthousiasme, dat heeft aanstekelijk gewerkt.” Je bent nauw betrokken geweest bij de selectie van je opvolger. “Klopt, ik vond de continuïteit in het bestuur binnen Vexpan belangrijk. Daarnaast vond ik het ook belangrijk dat we de band met de EPA niet zouden verliezen en dat we direct in de EPA vertegenwoordigd zouden blijven. Toen duidelijk werd dat André mij zou gaan opvolgen, heb ik met hem ook verdere gesprekken gehad over wat het inhoudt om voorzitter te zijn, hoeveel tijd je er mee kwijt bent. Je leert ook pas autorijden, nadat je je rijbewijs hebt gehaald. Hij zal er zijn eigen draai aan geven en dat moet ook. André is zelf jaren bestuurslid geweest en gezien zijn werkenthousiasme en loyaliteit en professionaliteit is het in goede handen.”

‘Ik ben to the point, wil graag dingen bereiken,
maar wel op een menselijke manier.’

Mensen-mens met krachttermen

Hoe zou je jezelf als voorzitter omschrijven? Zakelijk, enthousiast, of …? “Ik schijn redelijk directief te zijn. Maar dat is vooral op momenten dat ik merk dat een discussie afdwaalt en verzandt in details. Even resumé en weer verder. Ooit heb ik tijdens een bestuursvergadering heel hard ‘tering!’ geroepen. Dat ik die krachtterm een keer gebruikt heb, hadden ze leuk verwerkt in een mooi en persoonlijk afscheidslied”, lacht Monique. “Dat persoonlijke afscheidslied was overigens een mooie verrassing. Ik ben echt een mensen-mens en dat heb ik in deze rol ook toegepast. Ik ben to the point, wil graag dingen bereiken, maar wel op een menselijke manier. Het was een leuke en leerzame tijd. Het kost natuurlijk ook best wat tijd en dat moest destijds intern ook met Empaction overlegd worden. Voor mij was het het belangrijkst dat er die uitdaging was. Deze periode is voor mij op het vlak van persoonlijke ontwikkeling een mooie tijd geweest. En nu op naar een nieuwe uitdaging!” sluit Monique af.
Wilt u niets missen van Empaction? Volg ons dan op LinkedIn!